Bitti mi ?
Kapının eşiğindeyim affedilmeyi bekleyen bir ben olarak hata yapıp sahibinin ayakları arasında gezinen bir kedi gibi ulumalarıyla aslında sadık bir köpek gibi…yapılan yanlışlardan dönmek için bekliyorum bir sözünle bütün hayatımı sana ait kılmak için bekliyorum…
Sırtım dönük sana göremezsin gitmenin ne kadar zor olacağını senden, bende açtığı tahribatı göremezsin yüzüm nasıl düşmüş nasıl yıkılmış dünya üstüme bilemezsin …
Ben gidiyordum ama gitmemi istediğinden, affedilecek yanı yoktu her hata her acı yazılmıştı ömrümüze, istediğim bu değildi biçtiğim hayat ikimize …her affedişinde bu son demiştim belki de ama biliyorum bir kere bir kere daha affedilsem sanki silinecek bütün karalar gönlümden…
Arkam dönük sana sevgimin dönüklüğü kadar …yüreğimi bıraktım sende gerek yok ki atmasına artık…arkam dönük sana ama göz yaşlarım da en derin yerden akıyor yolu çizilmiş sana…
Sırtım dönük ayrılığımıza çalıyor her şarkı nerden bilirdim ki bir şarkı bu kadar içime sinecek hatalarımla vardım ben…dönülecek yollar değil mi bunlar dönmek istiyorum ama kabul edilmeyecek şeyler mi bunlar kocaman aşkımızda anılarımızda ama bir ama daha ve sen bu şarkıyı bana bırak git diyorsun sadece git diyorsun her gitin içimde kopardığı, yerinde kalan sızıyı hiç anlama; bir tek şeyi anla hatalarıma rağmen kıyamam sana …
Nasılda başlamıştı oysa nasılda düşmüştün gönlüme sanki bir cemre gibi tek insan ben değildim hayatında biliyordum farklıydı sana yaklaşmam ama her defasında kırıpta nasıl geçtin nasılda deldin yüreğimi tam ortasında adınla…
Sana geldiğim gün, bana geldiğin her gün kutsaldı benim için…bayramlar yapardım bana baktığında elimi her atışımda kollarına…ellerine uzanamamıştım ama olsun sana dokunmak bile kutsaldı benim için erişilmez bir tanrıçaydın ve ibadetti sana bakmak ..
Şimdi demiyorum artık beni affet bırakmayacağım yüreğini kafeslere tutsaklıksa bana aşık olmak…affetmek bu kadar zorsa, sana gelen bütün yolları bu kadar tıkadıysan bu kadar gerçekse başladığı gibi bitecekse gelemem artık sana yollarımı çıkmazlara bağladım, kendim ettim senden yolları kendim ayırdım kendi ellerimle … her defasında masum bir çocuk gibi nefes aldım yanında seni kırmak değildi, özgürlüğüne son vermek sana rağmen bütün kuralları çiğneyip seni yok etmek değildi amacım istediğim affedilmekti belki de son bir şans ama diyorsun ki hep ben affettim hep ben ama bende sen affederken ; kendimi hep sende affettim bu seferde affet bırakma idam etmeyeyim kendimi bu aşktan bu gidişten yana …
Seni nasıl kırdım bunu sana bize nasıl yaptım bilmiyorum oysa dalında nasıl narindin nasılda kırılmaya müsaittin ben istemezdim böyle olmasını yaptım kabul ediyorum hatalarımı, belki de defalarca hatam kadar gerçektir ama seni sevdiğim , hatam kadar affedilmeyi beklediğim yine dünya sırtımda, sana bağışlatamadığım kendimi attım uzaklara senden haber bekliyorum hakkım olmasa da şimdi radyoda bir parça afetim diyişin kulaklarımda, bil ki sevdiğim sensin bir tek sevdiğim Zeynebim …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder