Sensiz geçen günlerde yalnızlığın adı var suni hayatlardan sıyrılmış sensizliğe kapattığım odalarda kendimi bakamadığım yönlerde tutamadığım demir parmaklarda yağmur yağmayan pervazlarda sensizliğin içimde çığlıkların beynimde büyüdüğü yalnızlık…
İki dağ arasında bir ovanın iyi çukur yanında bir zirvenin iki seven arasında bir benim yalnızlığım var iki damla gözyaşında üçüncünün yalnızlığı var bir elim bir kanayan yüreğimin yanında dünyanın yalnızlığı var…
Bir sokakta bir mahallede yaslandığım duvar diplerinde sana dair aradığım her şeyde sen varsın sende gizli yalnızlık… Sırtı dönük insanlarda yüze gülen dostlarda bakılmaya doyulmayan manzaralarda gerinde kaldığım bu yollarda yalnızlık var…
Sensizliğin uçurumlarında ayaklarımı bıraktığım boşlukta uçsuz bucaksız bu yerlerde yalnızlık yazılı masmavi deniz yemyeşil orman her şeyin adının olduğu benimse yüksekten sana bıraktığım kendimde yalnızlık yazılı…
Ardında kaldığım günlerde içime oturan yalınlıkta sensizliğin boyun büktürdüğü bu yerlerde yalnızlık oldu sorguladığım geride kaldığımda sayamadığımda yalnızlığa attığım çentikleri yalnızlık belimi büktü…
Bir sahilde senin uğramadığın ardından neyle gittiğini nereye gittiğini bilmediğim neye gittiğini bilmediğim bu evrende tek kalma hali olarak adlandırdığım sensiz kumlar kadar soğuk burada kumların içinde yalnızım…
Kendime çok geldiğimde sevgine az kaldığımda beni aştığımda benden dışarı gezinmeye çıktığımda kendi gölgeme bile yabacılaştığımda ne diyeceğimi bilmediğimi sandığım o anlarda nefret ediyordum tek bir sözcük biliyordum yalnızım…
Artık ayakta duramadığım zamanlarda ayaklarımın sana gelmesini engellemek zorlaştı buralarda ne varsa izini silemem diye baktığım tek yer sana ait olduğun yerleri tarif etsin diye gökyüzüydü ama orda bile bir ben vardım yalnızdım…
Gökyüzünden düştüm gözlerinden düşmek gibi boşluklara sarıldım kuşlarla yarışır gibi tekliğime isyan edercesine açıldım apartmanlar arasına ne yaparsam yapayım nereye gidersem gideyim ben yalnızdım…
İçimde bir ben vardı birde sana ait bir sen içimden neler geçti gitti mi bilmiyorum kendime bile yabancılaşan içimde tek bir şey vardı kendime bile söyleyemediğim tarifi mümkün değil kelimeler anlamsız adı var biliyorum bunun adı yalnızlık…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder