6 Şubat 2014 Perşembe

Orion...

Sesi geliyor içimdeki hesaplaşmalarımın
Kapısını dinliyorum benliğimin
Durdum
Hiç yakışıyor mu dedim kendi kendime
Kulak kabarttım sadece
Yaşayıpta gömdüklerime...

Ben miyim?
Bölünmüş duvarlarına varlığım
Ben miyim?
Yıkılmış üzerime faili meçhuller
Ben miyim?
Arasında kaldım siyah ile beyazın
Ben miyim?
Gri bir kayboluştan sıyrılmaya çalışan


Düşünüyorum
Başımda orion yıldız kümesi
Kendime yaratamadığım bir dünyadan
Evrene sığınıyorum
Cevaplayamıyorum
Sonsuzluk doğrusunda bana da
bir nokta yok muydu
bu yaşamda?

Yürürken kelimeler takıldı ayağıma
Yerken cümleler düğüm düğüm boğazımda
Uyur uyumaz hallerim
Rüya ile kabus arasında
Söyleyin bana
sizin gerçekliğinizin yüzde kaçı sanal?

Noktam yok
Büyük harfim kaçak
Söyleyeceklerim üç noktalı olacaklar
Tamam tamam
Sustum
             susuyorum
                               susacağım
Çünkü biliyorum
Hoşunuza gitmez salt doğrular
Çünkü biliyorum
Içinizde birikmiş kırıklıklar
Çünkü biliyorum
Sizin de
yaşamak istedikleriniz ile yaşadıklarınız arasında
kilometreler var...

Hiç yorum yok: